..
...ve bir gün hatırlar gibi
hatırlar gibi o sesi
sustum...
ağaçlar, sular ve taşlar durdukça
birbiriyle yeterince konuşmayan insanları
yeterince sevmeyen
eksik kalanları
ve eksik bırakanları
hatırladım ve sustum
kaybolup kaybolup görünen
görünüp görünüp kaybolan
o sisler içinde
çürüyen bilgiyi hatırladım
belki de
hayat denilen bu dünya çölünde
kalbimi inandırdığım
bütün yalanların
toprağı sarmış yılanlar gibi
benliğimden fışkırdığını görünce
ruhların binlerce yıldır mezarlarında
niçin sükût içinde beklediklerini
hatırladım ve sustum!
oysa kelimelere sözü geçen bir şairdim
biliyordum ki yerleri ve gökleri Yaratan
zulmedene sonsuza dek mühlet vermezdi
hatırladım ve sustum!
eski tekkenin eşiğinde
yüzyıllardır bekleyen Yunus'u hatırladım sonra
öleceğim yaşı hatırladım
bırak dedim sonra
bırak Saliha..
dünya hâllleri bunlar
kendini suçlamayı bırak!
yıllardır gittiğim yolların
bir yere varamayacağını anladım
sustum
bir gönül borcum yoktu kimseye
bir çiçeğin, ağacın, köpeğin
minik karıncanın
ayın, bulutun ve yıldızların
önünde hiç küçük düşmemiştim ki
bunları hatırladım ve sustum.
bana sırrını açan gökleri hatırladım
İçimde kendi hâlinde yaşayan
o ceylan gözlümü hatırladım
kendimi hatırladım
kendimde hatırladım
...ve bir gün hatırlar gibi
hatırlar gibi o sesi
sustum...
Saliha MALHUN
Comments