SUSTUM

..

...ve bir gün hatırlar gibi

hatırlar gibi o sesi

sustum...

ağaçlar, sular ve taşlar durdukça

birbiriyle yeterince konuşmayan insanları

yeterince sevmeyen

eksik kalanları

ve eksik bırakanları

hatırladım ve sustum

kaybolup kaybolup görünen

görünüp görünüp kaybolan

o sisler içinde

çürüyen bilgiyi hatırladım

belki de

hayat denilen bu dünya çölünde

kalbimi inandırdığım

bütün yalanların

toprağı sarmış yılanlar gibi

benliğimden fışkırdığını görünce

ruhların binlerce yıldır mezarlarında

niçin sükût içinde beklediklerini

hatırladım ve sustum!

oysa kelimelere sözü geçen bir şairdim

biliyordum ki yerleri ve gökleri Yaratan

zulmedene sonsuza dek mühlet vermezdi

hatırladım ve sustum!

eski tekkenin eşiğinde

yüzyıllardır bekleyen Yunus'u hatırladım sonra

öleceğim yaşı hatırladım

bırak dedim sonra

bırak Saliha..

dünya hâllleri bunlar

kendini suçlamayı bırak!

yıllardır gittiğim yolların

bir yere varamayacağını anladım

sustum

bir gönül borcum yoktu kimseye

bir çiçeğin, ağacın, köpeğin

minik karıncanın

ayın, bulutun ve yıldızların

önünde hiç küçük düşmemiştim ki

bunları hatırladım ve sustum.

bana sırrını açan gökleri hatırladım

İçimde kendi hâlinde yaşayan

o ceylan gözlümü hatırladım

kendimi hatırladım

kendimde hatırladım

...ve bir gün hatırlar gibi

hatırlar gibi o sesi

sustum...

Saliha MALHUN